Als iets mij het afgelopen jaar als raadslid voor Lokaal Montfoort duidelijk is geworden, is het wel hoe belangrijk lokale partijen als de onze zijn voor de politiek in het algemeen en de burger in het bijzonder. Mijn collega’s in de fractie en commissies beschikken over veel kennis, ervaring en een uitgebreid netwerk. Fractieleider Rob Jonkers heeft encyclopedische kennis van alles wat er speelt in onze mooie gemeente; Luc Hoogstraten, Harry Vlaanderen en Aad van der Veen verzetten bergen werk. Het afgelopen half jaar hebben zij hard gewerkt aan een alternatieve begroting om te voorkomen dat de gemeente onder curatele wordt gesteld door de provincie. Er is constructief samengewerkt met de christelijke partijen CDA, SGP en CU, af en toe krabt zelfs D66 zich achter de oren of de coalitie van VVD, PAK en IBML wel op de goede weg is. Het college geeft geld uit alsof er niets aan de hand, zoals het orkest dat bleef doorspelen op het achterdek van de zinkende Titanic.

Op het eerste oog lijken de coalitievoorstellen redelijk, maar de timing is vreemd. We gaan bijvoorbeeld drie miljoen investeren in de openbare verlichting(straatlantarens) en op termijn zou ons dat 25.000 euro per jaar besparen. Zelfs als de berekening klopt – en daar zijn vraagtekens bij te plaatsen – dan nog is het standpunt van onze fractie: Niet nu, wacht een jaar tot er meer duidelijkheid is over de financiële toekomst. Of neem het wegonderhoud van het IJsselveld: het college koos niet voor de gebruikelijke onderhoudsbeurt, levensduur zeven jaar voor 150.000 euro, maar voor een ingrijpende herstructurering die twintig jaar moet meegaan en 400.000 euro kost. Of de terugkomst van een bibliotheek. Mijn fractie heeft gewezen op marktpartijen die elders in het land zijn ingeschakeld, bijvoorbeeld Lopik, en ruim de helftgoedkoper zijn dan de Regiobieb. We hadden al een jaar bibliotheken in Montfoort en Linschoten kunnen hebben voor één ton en voor de helft van de abonnementskosten die ‘Woerden’ van de klant vraagt. Ik zal u niet verder vermoeien met voorbeelden, maar ééntje begrijp ik echt niet. Montfoortse ondernemers hebben de handen ineengeslagen en zijn gekomen met het mooie plan ‘Made in Montfoort’ voor nieuwbouw van het scholencomplex Hofland en woningbouw voorstarters en zorgbehoevenden. Je zou denken dat het college daar blij mee is, maar nee, te elfder ure wordt na twee jaren stilzwijgen snel een slecht plan op tafel gelegd dat veel duurder is en niet is besproken met de omwonenden en sportverenigingen.

WAAROM?

Dit college en de coalitiepartijen hebben absoluut geen boodschap aan de constructieve inbreng van de oppositie. Met een minimale meerderheid (acht tegen zeven)worden raadsbesluiten doorgedrukt, hetgeen politiek volledig onverantwoord is. Ik ben in de landelijke politiek gewend dat je voor belangrijke vraagstukken streeft een ruime meerderheid en een breed draagvlak. Een jaar geleden dacht ik nog in mijn onschuld dat de coalitie niet beter wist. Aan onwetendheid kun je werken, maar als er sprake is van onwil, of zelfs een verborgen agenda, dan houdt voor mij de welwillendheid op. De motie die de VVD en het PAK in december in stemming brachten, maakte aan alle twijfels een einde. Deze partijen willen een onderzoek naar de vorming van een gemeente met 100.000 inwoners. Dat is zo ongeveer de hele Lopikerwaard onder aanvoering van Woerden, zelf een noodlijdende gemeente, met een ambitieuze burgemeester die heel menslievend duizendstatushouders wil toelaten, maar ondertussen niet bij machte is het eigenstreekziekenhuis open te houden. Zoals ook de politiezorg in de omringende gemeenten gewoon tekortschiet. De politiebureaus in Montfoort en Linschotenzijn al jaren dicht, we moeten het doen met een overbelaste wijkagent. Cameratoezicht vindt onze burgemeester niet nodig.

Het ‘waarom’ zal u inmiddels duidelijk zijn geworden. Dit college stuurt bewust aan op een gemeentelijke herindeling, want dan zijn onze nijvere bestuurders verlost van lokale partijen en lastige burgers, die maar zeuren over veiligheid, woningen, windmolens, enz. Dat is overigens landelijk beleid, dat ook door de provincies wordt gesteund. Door in het Gemeentefonds prioriteit te geven aan gemeenten met 100.000 of meer inwoners, worden de kleinere gemeenten vanzelf noodlijdend en zullen zij aansluiting moeten zoeken. Want alleen doorschaalvergroting kunnen landelijke partijen hun plannen doordrukken.  

Het is een beproefd recept waarmee bijvoorbeeld ook de Regionale Energie Strategie (RES)is bedacht. De RES is een “feestje voor ambtenaren” schreef een hoogleraar onlangs in het AD. En voor wethouders, voeg ik eraan toe. Er worden in de achterkamers toezeggingen gedaan, die niet vooraf zijn besproken in de raad.

Woningtoewijzing

De linkse partijen kunnen hun migratiebeleid alleen uitvoeren als zij via de sociale woningbouw grip houden op de toewijzing van de huurwoningen. In de afgelopen vijf jaren zijn 75.000 sociale huurwoningen toegewezen aan statushouders, die een hogere urgentiestatus genieten dan de gewone burger. Ook door GroenWest, dat zich zal beroepen op afspraken die de wethouders van de U16-gemeentenhebben gemaakt. Gemeenten kunnen de voorrangsregeling afschaffen, maar dat gebeurt niet. Het is onverteerbaar dat een gewone burger minstens zeven jaar opeen sociale huurwoning moet wachten. Jarenlang kon een ruimhartig toelatingsbeleid worden gevoerd. Burgers in de grote steden kregen het advies te verhuizen naar een Vinex-locatie. Maar dezelfde partijen die open grenzen bepleiten, frustreren ook de woningbouw met allerlei milieumaatregelen, die vaak vergezocht zijn. Uiteindelijk moeten zij kiezen. Windmolens of woningen? Zie de polder Rijnenburg. En weer moet het omringende platteland offers brengen voor de ambities van linkse partijen in de grote steden. Alleen: vluchten kan niet meer, de grenzen van de groei zijn bereikt. Via de Regionale Energie Strategie komen de windmolens van de stad Utrecht onze kant op. Nu begrijpt u ook waarom het PAK de plannen van Montfoortse ondernemers afwijst. In het coalitieakkoord is afgesproken dat GroenWest een belangrijke rol krijgt. Dat betekent bouwen voor de Utrechtse urgentiegevallen en statushouders, de Montfoortenaar heeft het nakijken. Ook De Vaart in Linschoten moet worden gesloopt voor sociale woningbouw, lees GroenWest. Ik vraag me af wat er zo sociaal is aan het negeren van je eigen burgers.

Lokaal Montfoort, de luis in de pels van deze coalitie? Ik ben er trots op. Geenregenten van buiten, die geen flauw idee hebben wat er speelt in onze gemeente. Het roer moet om.

Mat Herben

Raadslid Lokaal Montfoort

‍